Peron 1

Peron pierwszy umieszczony został najbliżej budynku, który niegdyś służył jako poczekalnia, w której można było ukryć się przed deszczem czy mrozami, teraz jednak (jakieś 30 lat wcześniej), zostały przy nich pobudowane wiaty z ławką i miejscem na reklamy.

Szerokie pasmo peronu oddziela się białą kreską grubości 20 cm od torów kolejowych. Cały ten obszar został wysypany żwirem. Jedynie na poboczu można zobaczyć oznaki roślinności, która próbuje walczyć z panującymi warunkami atmosferycznymi i biologicznymi.

Była godzina pierwsza w nocy. Sam do końca nie wiedział w jaki to zaskakujący sposób znalazł się aż tu. A! Przypomniało mu się. Miał ochotę rozładować swoją złość, po wieści że jego siostrzyczka go okłamuje.

W kieszeni miał parę nowatorskich, małych pocisków, które po odpaleniu lądu - wybuchały.
Chwycił między palce jeden z nich, podpalił i korzystając że nikogo nie ma, cisnął jak najdalej zdołał. Ładunek zdetonował się jeszcze w powietrzu robiąc niemały huk. Po chwili powtórzył to
-jak mogła bez mojej wiedzy- powtarzał pod nosem
-a mnie upomina bym mówił jej wszystko- dodał po chwili rozzłoszczony ciskając nabojem dalej, niż wcześniej
-co ona sobie wyobraża? -czuł że złość go rozpala gdzieś w środku, nie potrafił jej opanować. Sam już do końca nie był w stanie określić dlaczego tak się działo. Może przez fakt że nie ma na to wpływu. Tak, pewnie to najbardziej go irytowało. Tak bynajmniej sobie wmawiał.

Wszyscy chyba dawno już spali, nie widział żywej duszy. Peron był opustoszały prawie tak samo, jak jego portfel po wizycie w barze. Tak, to było trafne porównanie.

Tej pięknej nocy był dosyć zapracowanym obywatelem. Chociaż umysł zaczynał już odczuwać zmęczenie, ciało przekazywało informacje zupełnie sprzeczne. Wstał ze swojego wygodnego fotela, zdjął z wieszaka płaszcz i wyszedł z ponurych czterech kątów. Chłodne powietrze złagodziło część nie najlepszego samopoczucia, nałożył na siebie płaszcz i skierował się przed siebie. Po dosyć długim spacerze, zaczął dochodzić do metra. Miejsca z którego było słychać tajemnicze wybuchy. Poprawił kołnierz, ułożył na sobie dokładniej płaszcz i spokojnym krokiem skierował się w miejsce, w którym ktoś próbował zepsuć przyjemną atmosferę. Chwila ciszy w jakiej ustały wybuchy, zapełniona została dźwiękiem kroków. Już po chwili stał u stóp schodów zmechanizowany osobnik. Sarcos, Android, Cyborg? Wszystko możliwe. Ale najważniejsze było to, że był wyjątkowo elegancki, jak na tą okolicę. Założył ręce za siebie i wyprostowany jak jakaś ważna persona, szedł z gracją i bez pośpiechu w stronę człowieka, przyglądając się mu uważnie od stóp do głowy. Jego twarz nie zdradzała żadnych emocji, a u boku prawego uda zalśnił piękny, zapewne dosyć cenny pistolet. Zatrzymał się równo dwa metry przed mężczyzną wyżywającym się na niewinnym miejscu publicznym i uprzejmie kiwnął głową.
-Co tu robi zbłąkany człowiek o tej porze?- wydobył się z ust donośny głos o wręcz idealnej tonacji. Oczy zalśniły przyjemnym umęczonemu duchowi, błękitnym światłem. Rozejrzał się, badając zniszczenia. Mrugnął oczami, a tęczówki poruszyły się podejrzanie. Pokręcił głową i wzdychnął głośno. Wlepił swoje spojrzenie gdzieś obok człowieka i wyminął go szerokim łukiem, by wyjść z metra drugimi schodami. Gdy mogło się Ivanowi wydawać, że już jest sam i może kontynuować znęcanie się nad peronem, mógł poczuć na swoim ciele przeszywający na wskroś potężny ładunek elektryczny, który po paru sekundach dosyć efektywnie go uśpił. Parę metrów dalej stał Anioł trzymający swą metalową ukochaną w prawej dłoni. Zdjął powoli palec ze spustu, przesunął odpowiednio przełącznik, redukując do zera poziom napięcia i przybliżył się do mężczyzny.
-Trochę plecy będą cię boleć przez parę dni, drogi przyjacielu- powiedział do nieprzytomnego mężczyzny i poklepał go po piersi. Zrobił jeszcze parę zdjęć, przeszukał go i zabrał ze sobą w nieznane miejsce...


Gdy Ivan się obudzi, odkryje, że leży w Hospicjum i czuje lekki ból pleców. Dowie się, że jakiś człowiek przyniósł tu nieprzytomnego i to już jest trzeci dzień. W portfelu będzie miał kartkę na której będzie napisane: "Faust King".

2x z/t