Imię: Nasheal
Nazwisko: Raven
Wiek: 22
Rasa: Człowiek
Zawód: Aktor- najczęściej odgrywa role kobiece
Wygląd: Wysoki, grzechu warty mężczyzna, mierzący 180cm o krótkich ciemnobrązowych włosach, które nigdy nie leżą spokojnie na jego głowie, karminowych oczach, które czytają z innych jak z otwartej księgi. Ubiera się w czarne spodnie, których nogawki chowa w glany, czarny płaszcz bez rękawów ze srebrnymi klamrami, który kończy się nad kolanami. Czarno-brązowa koszulka na ramiączkach do tego długie rękawiczki bo aż za łokcie zastępują mu rękawy. Właśnie w tym chodzi prawie codziennie.
Znaki szczególne: Karminowe oczy, tatuaż w kształcie smoka nad prawym pośladkiem oraz srebrny kolczyk w lewym uchu [helix].
Charakter: Spokojny, opanowany, tajemniczy takie robi pierwsze wrażenie. Chociaż sam dla siebie jest chodzącą zagadką przez to, że utracił wspomnienia ponad 5 lat temu. Ma tendencje do besztania siebie samego, za swoje zachowanie, zawsze robi to w myślach, ale wtedy jego twarz przybiera dosyć osobliwy wyraz, który wygląda jakby planował morderstwo osoby stojącej przed nią. Ma duże poczucie humory, które niekiedy ratowało go przed śmiercią podczas podróży. Potrafi idealnie udawać różne stany emocjonalne co powoduje, że świetnie nadaje się na aktora.
Rodzina: Nieznana
Ekwipunek: Czarna płócienna torba ze przetartym napisem, a w niej: dziennik z podróży lekko nadpalony w dolnym rogu, długopis, telefon, kilka kapsułek żywności, zniszczony sztylet z rubinem w rękojeści, który czasy świetności ma już za sobą.
Pochodzenie: Od niedawna Strefa I
Narodowość: Japonia
Profesja: Podróżnik
Marzenia: Poznać swoją przeszłość.
Obawy: Obawę ma tylko jedną, że nigdy nie dowie się kim był wcześniej.
Umiejętności: znajomość wielu języków obcych, dopasowanie się do niebezpiecznych sytuacji, aby wyjść z nich cało, walka mieczem, chodzenie na szpilkach
Historia: Nasheal stracił wspomnienia w wieku 17 lat, pierwsze co pamięta to przebudzenie w zapomnianej przez świat alejce w Strefie Zero, mając przed sobą jedynie torbę, a w niej kilka rzeczy w tym dokument, w którym podane było jego dane. Tylko dzięki temu wie jak się nazywa. Znajdowała się także kartka z narysowaną panoramą miasta sprzed bardzo wielu lat. Mając przy sobie tylko kilka cripów postanowił uciec z tego miejsca, zobaczyć świat z widokówki. Pracował w wielu miejscach, robił wiele rzeczy, o których wolałby zapomnieć. Jednak w końcu udało mu się uzbierać odpowiednią sumę, aby móc spełnić drugi punkt na swojej liście, pierwszy do dziś krzyczy ‘kim jestem?’. I tak opuścił Strefę Zero mając nadzieje na lepszy byt. Roku 3 po przebudzeniu w jednym z miast, gdy jego fundusze były bliskie zera napotkał ogłoszenie o pracę w teatrze. Nie zastanawiał się bardzo nad tym, zależało mu wtedy jedynie na tym, aby wreszcie się najeść. To był także dzień, w którym pierwszy raz nałożył szpilki oraz sukienkę, ponieważ w tym teatrze odgrywane były jedynie spektakle z udziałem kobiet, bądź mężczyzn, którzy nadawali się po przebraniu na nią. Nie robił tego długo, lecz po tych wszystkich godzin prób potrafił chodzić na szpilkach lepiej niż nie jedna panna. Powrócił do swoich podróży, aż 5 roku dotarł do Strefy I, w której zdobył całkiem dobrze płatną pracę w teatrze, który znajdował się w Dzielnicy Zapomnienia. Przez te lata nauczył się przystosowywać do zwyczajów, hierarchii panującej w miastach, zna nawet sposoby, aby Dzieci Nocy wzięły go ze swoich. Jednak wciąż poszukuję on sensu swojego życia, próbuje dowiedzieć się kim był, co zrobił, skąd ma dziwaczny tatuaż ze smokiem. Ta jego niewiedza coraz bardziej pogłębia w jego duszy poczucie samotności, które próbuje ignorować. Podupadły na dachu, lecz wciąż silny idzie przez swoje życie…